Nga Miranda Sadiku
Në historinë e futbollit elbasanas, pak emra ngjallin kujtime dhe emocione si ai i Dorian Bylykbashit. I lindur më 8 gusht 1980 në Elbasan, Bylykbashi u formua që në moshë të vogël në akademinë e klubit të qytetit, KF Elbasani, aty ku pasioni për futbollin u kthye në mënyrë jetese. Qysh në vitet e para, ai ra në sy për teknikën e hollë, qetësinë në manovrim dhe për mënyrën se si arrinte ta shihte lojën një hap përpara të tjerëve, cilësi që do ta shoqëronin gjatë gjithë karrierës.
Debutimi me skuadrën e parë të Elbasanit ishte vetëm fillimi i një rruge të ndritur. Me fanellën verdheblu, Bylykbashi u kthye shpejt në lider të mesfushës, duke udhëhequr skuadrën drejt suksesit në Kategorinë e Parë në sezonin 2001–2002, që solli ngjitjen në Superiore. Në fushë, ai ishte dirigjenti që qetësonte lojën dhe niste çdo aksion sulmues, një mesfushor që i jepte ritëm skuadrës dhe frymë publikut.
Pas performancave mbresëlënëse, karriera e tij mori kthesë të re me kalimin te Vllaznia e Shkodrës, një nga klubet me më shumë traditë në vend. Aty, Bylykbashi fitoi Kampionatin Kombëtar në sezonin 2000–2001, duke treguar se talenti i tij ishte gati për majat e futbollit shqiptar. Ai ishte jo vetëm pjesë e skuadrës kampione, por edhe një nga lojtarët më krijues dhe më të qëndrueshëm të kampionatit.
E megjithatë, ishin vitet me Partizanin e Tiranës që e shndërruan Dorian Bylykbashin në një figurë të dashur për gjithë dashamirësit e futbollit. Nga 2003 deri në 2006, ai ishte zemra dhe truri i skuadrës së kuqe, duke fituar Kupën e Shqipërisë dhe Superkupën në sezonin 2003–2004. Në atë periudhë, Partizani kishte një grup të fortë, por ishte Bylykbashi që bënte diferencën. Me 41 gola në tre sezone dhe me dhjetëra asistime, ai u kthye në simbol të skuadrës dhe në idhull të tifozërisë së kuqe. Gjithashtu, gjatë kësaj periudhe ai shërbeu si kapiten i skuadrës, duke udhëhequr ekipin dhe duke qenë pikë referimi për bashkëlojtarët dhe tifozët.
Në sezonin 2004–2005, ai u shpall golashënuesi më i mirë i Kategorisë Superiore, një arritje e rrallë për një mesfushor. Çdo herë që ai afrohej me topin, tribunat shpërthenin në ovacione, sepse dihej që diçka e bukur po ndodhte.
Në kulmin e formës, Bylykbashi mori rrugën drejt Ukrainës, ku u bashkua me skuadrën e FC Kryvbas Kryvyi Rih, pjesë e elitës së futbollit ukrainas. Edhe pse përballë një kampionati fizik dhe kërkues, ai arriti të përshtatej shpejt, duke fituar respektin e trajnerëve dhe tifozëve për profesionalizmin dhe inteligjencën e tij në fushë. Gjatë kësaj periudhe, ai u emërua kapiten i skuadrës, një arritje e rrallë për një lojtar shqiptar jashtë vendit, që dëshmon aftësitë e tij udhëheqëse dhe karakterin e fortë.
Si çdo futbollist që mban zemrën në qytetin e lindjes, Bylykbashi u rikthye disa herë te Elbasani, për të ndihmuar klubin në periudha të vështira. Në vitin 2011, firmosi sërish me skuadrën verdheblu, ndërsa në 2013–2014 e ndihmoi ta rikthente ekipin në Superiore, duke fituar edhe një herë Kategorinë e Parë.
Në dhjetor 2014, ai u rikthye për herë të dytë te Partizani, në një moment kur ekipi po ndërtonte një projekt të ri ambicioz. Për tifozët e kuq, rikthimi i tij nuk ishte thjesht një transferim, ishte kthimi i një legjende në shtëpi.
Dorian Bylykbashi ka përfaqësuar edhe Kombëtaren shqiptare, duke zhvilluar 6 ndeshje zyrtare mes viteve 2006 dhe 2010.
Sot, pas përfundimit të karrierës si lojtar, Bylykbashi mbetet një simbol i futbollit elbasanas dhe një figurë e respektuar në të gjithë vendin. Për tifozët që e panë të luante, kujtimi i tij lidhet me elegancën në lëvizje, me pasimet e mençura dhe me ndjenjën se çdo aksion, me topin në këmbët e tij, mund të përfundonte në një kryevepër. Ai është shembulli i lojtarit që nuk fitoi vetëm trofe, por fitoi respektin dhe dashurinë e çdo skuadre ku luajti.
