“Propaganda nuk mban më ujë”, thirrja e gazetarit Osman Stafa për realitetin në bashkinë Librazhd

Në një reagim të fortë dhe të pa kompromis në rrjetin social Facebook, gazetari Osman Stafa ka vënë gishtin mbi plagët e thella të një bashkie që, sipas tij, po harrohet nga ata që duhet ta përfaqësojnë. Objektivi i kritikës është kryebashkiaku i Librazhdit, Mariglen Disha, i cili së fundmi deklaroi se “në dy vite kemi rritur cilësinë e jetesës”.

Por për Osman Stafën, kjo deklaratë është një fyerje për banorët e ndershëm të Librazhdit, të cilët çdo ditë përballen me varfëri, mungesë shprese dhe një realitet që largon të rinjtë nga vendlindja. “Mirë që veten nuk e dëgjojnë kur flasin, por a nuk mendojnë se i dëgjojnë të tjerët?” shkruan Stafa, duke i cilësuar fjalët e kryebashkiakut si tallje të hapur me qytetarët.

Gazetari Osman Stafa vë në dukje një të vërtetë të hidhur. Sot, për çdo të ri librazhdiot, rruga e vetme përpara nuk është më arsimimi apo zhvillimi brenda vendit, por emigracioni. Gjermania, Anglia, Italia e Greqia janë bërë më shumë “shtëpi” sesa vetë Librazhdi.

“Si mund të flasësh për rritje të cilësisë së jetesës kur familjet presin ndihmën ekonomike për të blerë bukën e gojës? Kur fshatrat janë bosh dhe kanë mbetur vetëm prindër e gjyshër të braktisur nga sistemi?” ngre zërin Stafa, duke vënë në pah boshllëkun mes realitetit në terren dhe propagandës politike.

Ai rrëfen me ndjeshmëri historinë e familjeve të ndara, të fëmijëve që rriten larg prindërve dhe prindërve që plaken pa mundur të shohin nipërit e mbesat. Sipas tij, ky është çmimi i lartë që po paguajnë librazhdiotët për një “zhvillim” që ekziston vetëm në konferenca shtypi dhe statuset e kryebashkiakut.

Stafa nuk ndalet vetëm në kritikë, por bën një apel të fortë për reflektim: “Të paktën kryebashkiaku të respektojë këtë sakrificë, këtë dhimbje. Edhe propaganda e ka një kufi!”

Në një kohë kur politika lokale duket se është më shumë e fokusuar në imazh sesa në substancë, zëri i Osman Stafës vjen si një thirrje për t’u kthyer me këmbë në tokë, për të parë realitetin me sytë e njerëzve që jetojnë mes mungesës, largimeve dhe harresës. Sepse për të folur për “rritje të cilësisë së jetesës”, duhet më parë të jetosh realitetin e qytetarëve. E jo të jetosh mbi ta.

Të ecësh në rrugët e Librazhdit dhe të ndjesh heshtjen që lë pas zbrazëtia, nuk ka lidhje me ndonjë progres. Të kalosh nga fshatrat ku dikur dëgjohej zëri i fëmijëve dhe sot je i rrethuar vetëm nga pleq që presin të kthehen fëmijët për festa – nuk është rritje jete, është trishtim kolektiv.

Osman Stafa nuk shkruan për të bërë opozitë, por për të treguar një të vërtetë që s’duhet mbuluar me fasada. Ai bën thirrje që pushteti vendor të shohë përtej zyrave dhe postimeve të kuruara në rrjetet sociale. Të zbresë në terren. Të dëgjojë njerëzit, hallet e tyre, t’i prekë me dorë realitetet që, për vite me radhë, po mbulojnë me premtime.

Për gazetarin e mirënjohur Osman Stafa, tallja me ndjenjat dhe sakrificën e njerëzve të thjeshtë është pika që s’duhet kaluar. Dhe kur kjo ndodh nga një drejtues lokal, që supozohet të jetë në shërbim të qytetarëve, zemërimi është i drejtë.

“Kjo nuk është politikë, kjo është papërgjegjshmëri. E, ndoshta më keq është mungesa e respektit ndaj çdo librazhdasi që ka djersitur për të mbajtur familjen gjallë në këtë vend,” shkruan ai më tej.

Nuk ka progres në shifra kur jeta përditshme po bëhet më e vështirë. Nuk ka zhvillim kur rinia po largohet në mënyrë masive. Nuk ka përmirësim të cilësisë së jetesës kur pensionistët jetojnë me ilaçe të subvencionuara dhe bukë me lista. Dhe nuk ka vend për krenari, kur çdo vit Librazhdi bëhet më bosh.

Kryebashkiaku Mariglen Disha mund të ketë bërë punë, ndoshta disa rrugë, ndoshta ndonjë fasadë apo dekor festiv. Por kur themeli është bosh, asnjë lyerje fasade nuk e mbulon boshllëkun që ka lënë politika ndaj njerëzve të këtij qyteti.

Në fund, Osman Stafa nuk kërkon mrekulli. Ai kërkon të vërtetën. Dhe, mbi të gjitha, kërkon respekt për ata që kanë dhënë gjithçka, por kanë marrë shumë pak në këmbim. Dhe kjo nuk është shumë për të kërkuar. Kjo është minimumi që i detyrohemi një qyteti që po shuhet në heshtje.

LËR NJË KOMENT

Shkruani komentin
Vendosni emrin tuaj

Ndaje me miqte

Lajmet e fundit

spot_imgspot_img

LAJME TË NGJASHME

Shqipëri-Jordani/ Një gol dhe një autogol, mbyllet në baraspeshë pjesa e parë në Tiranë

Shqipëria pret Jordaninë në “Arenën Kombëtare”, në një duel...

“Pauza i bëri mirë ekipit” – Kacollja beson te kthesa e Elbasanit

Pas dy javëve me rezultate jo pozitive, Elbasani kërkon...

Ermal Elezi:Krenari të përfaqësoj Gramshin , një vend me rrënjë të thella dhe traditë të çmuar

  Me ndjenjë të veçantë përgjegjësie dhe krenarie, deputeti i...