Nga Genc Gripshi
Në panteonin e figurave të mëdha të historisë shqiptare, Shyqyri Efendi Myftiu zë një vend të veçantë. I lindur në Peqin më 1 janar 1890, ai ishte një prej personaliteteve më të rëndësishme të periudhës së shtetformimit shqiptar dhe një zë i fuqishëm në mbrojtje të identitetit kombëtar, fetar dhe institucional të Shqipërisë.
Shyqyri Myftiu mori mësimet e para në Medresenë e Peqinit dhe më pas vazhdoi gjimnazin në Manastir, një nga qendrat arsimore më të rëndësishme të kohës. Në vitin 1918, ai diplomoi për Teologji dhe Drejtësi në Universitetin e Kajros (Misir), duke u bërë një nga shqiptarët më të arsimuar të kohës së tij në fushat e dijes dhe ligjit islam.
Në vitin 1921, Shyqyri Myftiu u zgjodh deputet në parlamentin e parë të Shqipërisë, duke përfaqësuar Peqinin në Asamblenë e Këshillit Kombëtar. Një vit më vonë, ai u bë një prej delegatëve të rëndësishëm në Kongresin e Parë Mysliman të Shqipërisë, i zhvilluar në Tiranë nga 23 shkurt deri më 12 mars 1923. Ky kongres shënoi një moment historik për komunitetin mysliman shqiptar, pasi vendosi shkëputjen administrative të këtij komuniteti nga Sheh-ul-Islami i Turqisë, një hap i madh drejt sovranitetit fetar të Shqipërisë.
Përveç angazhimeve politike dhe fetare, Shyqyri Myftiu kontribuoi edhe në fushën e medias dhe arsimit fetar. Ai ishte drejtor i revistës “Zani i Naltë”, botimi i parë zyrtar i Komunitetit Mysliman të Shqipërisë, themeluar në vitin 1923, e cila luajti një rol të rëndësishëm në edukimin e brezave dhe përhapjen e mendimit islam të moderuar.
Ndër vite, ai mbajti detyra të rëndësishme në jetën publike: nga viti 1924 deri në 1927 ishte kryetar i Bashkisë Peqin, ndërsa nga viti 1928 deri në 1932 shërbeu si Kryemyfti i Shqipërisë dhe njëherazi zëvendëskryetar i Komunitetit Mysliman, duke bashkëpunuar ngushtësisht me figura të shquara si Vehbi Dibra dhe Ali Korça.
Shyqyri Myftiu vinte nga një familje me tradita të thella patriotike. Një nga përfaqësuesit e kësaj familjeje, Hekuran Myftiu, në vitin 1912 bashkë me 300 luftëtarë ndaloi për rreth katër orë përparimin e një force serbe prej 5000 trupash në Derven, duke treguar vendosmëri dhe guxim të rrallë në mbrojtje të tokës shqiptare.
Fatkeqësisht, si shumë figura të tjera të ndritura të kombit, edhe Shyqyri Myftiu nuk i shpëtoi dot represionit komunist. Më 6 maj 1946, Gjykata Ushtarake e Elbasanit e dënoi me vdekje dhe konfiskimin e të gjithë pasurisë së tij. Ai u pushkatua në vendin e quajtur “Gjenja” në Peqin, duke u bërë një tjetër viktimë e pafajshme e një regjimi që përndoqi elitat kombëtare. Më pas, me rënien e komunizmit, eshtrat e tij u rivarrosën me nderime nga familjarët.
Sot, një rrugë në afërsi të shtëpisë së tij në Peqin mban emrin “Shyqyri Myftiu”, ndërsa ai vetë është shpallur pas vdekjes “Qytetar Nderi” i Peqinit, një nderim i vonuar për një figurë që i ka dhënë shumë kombit dhe besimit islam në Shqipëri.
Emri i Shyqyri Efendi Myftiut duhet të kujtohet dhe të nderohet nga brezat, si një model përkushtimi, dijesh, atdhedashurie dhe integriteti moral. Vepra dhe sakrifica e tij janë dëshmi se Shqipëria është ndërtuar edhe mbi themelet e figurave të heshtura, që shpesh nuk zënë faqet e para të historisë zyrtare, por që janë vetë themeli i saj.
